جستجو در همين سايت

 برای دریافت آموزشهای ویژوال بیسیک میتوانید آنها را در منوی موضوعات سایت  و با کلیک روی برنامه نویسی ویژوال بیسیک مشاهده کنید.این آموزشها در صفحه اصلی قرار داده نمیشوند.

 برای دسترسی سریع به مطالبی که فایلهایی برای دانلود دارند، میتوانید آنها را در منوی موضوعات سایت  و با کلیک روی دانلودهای فیزیک  یا دانلودهای رایانه مشاهده کنید.

بنام خدا

بعنوان اولین مطلب سعی میکنم یکی از سوالات تکراری در کلاسهایم ،که میتواند پاسخگوی برخی سوالهای مرتبط باشد را انتخاب کرده ام  و سعی میکنم در ادامه تا جایی که بتوانم آنرا پاسخ دهم

برای پاسخ سه دلیل به ذهنم میرسد و ممکن است دلایل دیگری هم وجود داشته باشد که اگر به نتایج جدید رسیدم در ادامه خواهم نوشت و یا اگر شما توانستید دلایل بهتر و کاملتری بیاورید از ارائه آن ممنون خواهم شد

دلیل اول:تطابق.از آنجایی که ما برای دیدن اجسام دور و نزدیک میبایست فاصله کانونی چشم خود را تغییر دهیم،این امر سبب میشود که بتوانیم به فضا عمق دهیم بطوریکه وقتی روی اجسام نزدیک تمرکز میکنیم اجسام دور تار دیده میشوند و وقتی روی اجسام دور تمرکز میکنیم اجسام نزدیک برای ما تار میشوند،این پدیده به مرور زمان در ما این قدرت را بوجود آورده که بتوانیم به فضا عمق دهیم و دور و نزدیک را تشخیص دهیم.

لازم به یاد آوری است که ما در هر لحظه یک تصویر از محیط پیرامون خود برمیداریم که مانند یک عکس معمولی که روی کاغذ است صرفا دو بعد دارد و برای تشخیص بعد سوم میبایست بتوانیم جلو و عقب بودن را تشخیص دهیم که عمل تطابق عدسی چشم توسط ماهیچه هاای مژگانی این امر را میسر میسازند

دلیل دوم:وجود دو چشم.از آنجایی که وقتی به موضوعی نگاه میکنیم با دو چشم این کار صورت میگیرد،زاویه برداشت تصویر از آن موضوع توسط دو چشم با هم متفاوت است و هر چشم تصویری متفاوت(هر چند جزئی)از موضوع مورد نظر بر میدارد و مغز با همپوشانی این دو تصویر یک تصویر واضح سه بعدی به ما میدهد.برای درک بهتر روی یک کره (مانند توپ)در راستای خط استوای آن و با فاصله های نزدیک نقطه هایی با رنگهای مختلف قرار دهید.به آخرین نقطه ای که میتوانید ببینید دقت کنید و سپس چشم همان سمت راببندید،خواهید دید آن آخرین نقطه دیده نمیشود، در حقیقت وقتی ما یک چشم نگاه میکنیم کرویت کره از بین میرود و در حقیقت ما آنرا بصورت یک دایره خواهیم دید.برای درک بهتر از همپوشانی مغز از دو تصویر چشمها کافی یک انگشت  خود  را در فاصله خیلی نزدیک مثلا 5 سانتیمتری چشمها قرار دهید،شما دو انگشت خواهید دید زیرا در این فاصله مغز توانایی همپوشانی ندارد.

(دلیل دوم عاملی است که به کمک آن توانسته ایم ابزاری مانند تلویزیونهای سه بعدی را بسازیم که انشا الله اگر فرصت شد سعی میکنم راجع به آنها نیز در آینده توضیحهایی بدهم)

دلیل سوم:تتجربه روزمره به کمک زاویه دید.دو دلیل قبل فقط در فاصله های نسبتا نزدیک مثلا 20 تا 30 متر قابل توجه هستند زیرا در فاصله های بیشتر از این تقریبا تطابق صورت نمیگیرد و همچنین اختلاف  زاویه دید دو دو چشم آنقدر کم میشود که عملا میتوان گفت دو تصویری که چشمها برمیدارند تقریبا یکی هستند.در اینجا عاملی که به ما کمک میکند تا بتوانیم عمق را درک کنیم تجربه روزمره ماست،مثلا ما میدانیم که دو تیر چراغ برق تقریبا هم اندازه اند پس اگر یکی را بزرگتر از دیگری دیدیم میفهمیم که آن یکی که بزرگتر دیده میشود،نزدیکتر است(یادآوری میکنم که زاویه دید ما نسبت به اجسام دور،کوچکتر و نسبت به اجسام نزدیک بزرگتر است)بعنوان مثال دیگر از آنجایی که ما راجع به ستارگان دوردست و اندازه آنها تصوری نداریم بنابراین کوچک یا بزرگ دیدن آنها به ما کمک نمیکند تا جلو یا عقب بودنشان و یا بعبارت دیگر عمق فضا را تشخیص دهیم و بنابراین ما آسمان شب را مانند یک عکس دوبعدی میبینیم.

دلیل آخری را که بیان کردم در طراحی،نقاشی و نقشه کشی نیز برای عمق دادن به فضا استفاده میکنند که به آن پرسپکتیو میگویند.